Józef Aleksander urodził się 19 maja 1821 roku na Załubińczu, a zmarł 17 stycznia 1877 roku. Z wykształcenia inżynier architekt. W 1934 roku ukończył Gimnazjum w Nowym Sączu, w 1846 roku Cesarsko Królewski Instytutu Politechniki, a rok później Wydział Architektury Cesarsko Królewskiej Akademii Połączonych Sztuk w Wiedniu. Pracował w służbach budowlanych w Urzędzie Cyrkularnym w Nowym Sączu, Grybowie i Myślenicach. Był właścicielem kilkunastu parcel w Nowym Sączu (Grodzkie, Łany, Młyny i Hamry) i Porębie Małej. Został pochowany wraz przedwcześnie zmarłą żoną Adelajdą z domu Filipek (ur. 18.II.1834 r., zm. 15.I.1858 r.) w kaplicy na Starym Cmentarzu. Był synem Mikołaja, a wnukiem Jana Adama, który dał początek rozgałęzionego rodu Aleksandrów na Sądecczyźnie.
Była to rodzina osadników niemieckich przybyłych z Kalkofen z Nadrenii-Palatynatu w ramach kolonizacji józefińskiej pod koniec XVIII wieku. Rodzina bardzo szybko się spolonizowała, przysłużyła się do rozwoju cywilizacyjnego i społecznego regionu. Dziadek Józefa, Jan Adam (ur. 1751 r., zm. 28.XII.1824 r.) osiadł na Załubińczu (w zakupionym folwarku Antoniego Włockiego i Antoniego Janowskiego) i następnie w Zawadzie. Był ojcem 8 synów: Mikołaja (ur. 1773, zm. 1838), Jerzego, Michała, Jakuba, Henryka, Jana Adama (ur. 1786), Filipa (ur. 1790) i Ludwika (ur. 1792), którzy później osiedlili się m.in. w Biczycach, Gołkowicach, Wiśniczu, a nawet na Bukowinie. Niemal równolegle do Piątkowej, Chełmca, Dąbrówki, Podrzecza, Stadeł, Rytra, Mokrej Wsi i Dobrej przybyły kolejne rodziny o nazwisku Aleksander.
Notatka powstała na podstawie informacji zawartych w Nowej Encyklopedii Sądeckiej Jerzego Leśniaka
